कविता ‘आकृति र डोरी’

उ मुस्कुराउन्छ

बिना उद्देश्य

एकटकले आकाश तिर

नजर डुलाउँछ पनि

घरिघरि यताउता हेर्ने गर्छ

सायद प्रतिक्षा हो कि कसैको

बिहानदेखि यहिँ देखेको हो

उस्लाई मैले

म बिहान टिपेर

साझँ बोकेर ल्याउँदासम्म

यतै देख्छु उस्लाई

म हेरी रहन्छु

निरन्तर उस्को कृयाकलाप

एकछिनपछि

झोलाबाट सेतो छोटो चिज निकाल्छ

र अगाडी बढछ

सायद हुनुपर्छ चक उस्को हातमा

नजिकैको ढुङ्गामा केहि लेख्छ

टाढाबाट हेर्दा

लाग्छ कसैको आकृती हो त्यो

अनि उ फर्केर एक पटक यताउती हेर्छ

अगाडी बढदै ओझेल हुन्छ

उत्सुक लागेर

म ढुङ्गा सामु पुग्छु

देख्छु एउटी सुन्दरीको आकृती

र संगै लामो डोरीको चित्र,

चित्रको तल लेखिएको थियो मेरो अतृप्त आशा,

एका बिहानै समाचारबाट सुनियो

२१ बर्षको केटोले डोरीमा झुण्डिएर

गए राती आफ्नो घरमै आत्महत्या!!!